Trasa rowerowa: Spod Izdebnika pod Izdebnik
Długość trasy: ok. 12 km

        Wycieczka rowerem po Izdebkach, jednej z najbardziej malowniczych miejscowości Pogórza Dynowskiego, może być doskonałą okazją do aktywnego wypoczynku dla każdego, dla indywidualnych rowerzystów, dla całych rodzin, dla zespołów klasowych.... Można tu podziwiać nie tylko przepiękne widoki, ale też doskonale aktywnie odpocząć. Wycieczka jest również okazją do spotkania z historią, bo jest tu kilka miejsc naprawdę godnych zobaczenia.
 

Najlepiej wyposażyć się w rower górski, gdyż „z dołu do góry, z góry na dół" trzeba przejechać kilka razy.

Wycieczkę rozpoczynamy pod skałą zbudowaną z piaskowca, w miejscu zwanym „Pod Izdebnikiem".
        

        Izdebnik to las znajdujący się w centralnej części miejscowości. Od niepamiętnych lat jest to miejsce pracy nie tylko dla robotników leśnych, ale miejsce wypraw tych, co mają się ku sobie. Drzewostan stanowi głównie jodła, oprócz niej sosna, modrzew, dąb, a miejscach podmokłych olcha. Z dużych kręgowców można spotkać sarnę, dzika, lisa, borsuka, zając, wiele gatunków ptaków z królującym na niebie myszołowem i jastrzębiem. W kilku pobliskich stawach możemy obserwować organizmy środowiska wodnego. Taaaaaaakich ryb dawno już tu nie ma, ale wśród chłopców uporczywie moczących kije w wodzie krążą opowiastki, że widziano tu ponad metrowego szczupaka...

        Spod Izdebnika wyjeżdżamy lub wyprowadzamy rowery, w prawo, pod górą, w kierunku miejscowości Hłudno. Las Izdebnik przemierzamy wąską asfaltową szosą. Po prawej stronie drogi odsłonięte zbocze, na którym można oglądać charakterystyczny układ warstw skalnych.
        Po przebyciu około 900 m - rozwidlenie dróg. W lewo droga do miejscowości Hłudno. My skręcamy w prawo. Przejeżdżamy przez przysiółek Kamionka.
Pokonujemy 200 m odcinek drogi i zatrzymujemy się przed zabudowaniami byłej chlewni. Podejmujemy decyzję jak pokonać kolejny około 2-kilometrowy odcinek. Mamy do wyboru dwie możliwości:

      Pierwsza możliwość (odcinek trudniejszy) - skręcamy w prawo, wjeżdżając na drogę polną. Odtąd jedziemy drogą prowadzącą skrajem lasu Izdebnik. Z lewej strony mamy zabudowania gospodarcze ogrodzone siatką. Mijając zabudowania gospodarcze jedziemy jeszcze kilkanaście metrów i skręcamy w prawo do lasu. Droga leśna prowadzi nas lekko pod górę, po kilkudziesięciu metrach przejeżdżamy podmokły odcinek drogi i wyjeżdżamy z lasu. Jesteśmy w części Izdebek zwanej Krzemienica. W kierunku wschodnim roztacza się przed nami piękny widok na Pogórze Dynowskie, a w dalszej części Pogórze Przemyskie.
        Zostawiając za sobą wysokie jodły lasu Izdebnik i mając po prawej stronie las sosnowy, gruntową, leśną drogą, która stopniowo zwiększa swój spadek. Wreszcie musimy dobrze hamować i omijać koleiny. Tak dojeżdżamy do głównej drogi i do przystanku autobusowego nieopodal leśniczówki.

        Druga możliwość (odcinek łatwiejszy) -jedziemy w dalszym ciągu prosto przed siebie. Cały czas hamując zjeżdżamy ostro w dół i po przejechaniu l ,2 km skręcamy w prawo na drogę powiatową. Po przebyciu około 800 m dojeżdżamy do przystanku autobusowego naprzeciw leśniczówki - tu z prawej strony dochodzi droga, którą mogliśmy zjechać wybierając pierwszą możliwość.
       

        Od przystanku jedziemy drogą powiatową w kierunku Brzozowa. Droga biegnie w dolinie potoku Magiera. Z lewej strony za łąką i potokiem rozciąga się rozległy kompleks leśny - Las Warski. Przejeżdżamy przez część Izdebek -Berskie, a następnie Izdebki Dół. Nie zbaczając z drogi głównej, po przejechaniu około 3 km, na wysokości sklepu spożywczego (po prawej stronie drogi) skręcamy w lewo w drogę żwirową.
 

        Jadąc na wprost przejeżdżamy most na potoku Magiera. Kierując się pod górę, z lewej strony mijamy zabudowania. Dojeżdżamy do rozwidlenia dróg. Ścieżka rowerowa prowadzi w lewo. Do tego miejsca za chwilę wrócimy. Teraz jedziemy prosto, nieco dalej droga zakręca łukiem w prawo. Przemierzając około 100 metrów zaglądamy w pobliskie zarośla. Po prawej stronie widzimy dwa krzyże - nowy z brzozy i obok pochylony, kilkudziesięcioletni z drzewa ciosanego - w tym miejscu stała cerkiew. Po lewej stronie znajduje się stary cmentarz greckokatolicki. Zwiedzając go pamiętajmy o właściwym zachowaniu się w tym miejscu.
       

        Przed drugą wojną światową w tej części Izdebek większość ludności stanowiła ludność wyznania greckokatolickiego. Na miejscu drewnianej cerkwi greckokatolickiej z 1660 roku, pw. Wzniebowzięcia NMP stoi drewniany krzyż. Cerkiew została rozebrana po zakończeniu II wojny światowej.

        Zwiedziwszy cmentarz wracamy się do wspomnianego rozwidlenia dróg. Skręcamy w prawo i na kolejnym rozwidleniu ponownie w prawo. Teraz poruszamy się przed siebie polną drogą. W pewnym momencie droga zaczyna coraz bardziej wznosić się pod górę. Nie poddajemy się, bo przecież „trzeba wyjść na szczyt, aby zobaczyć jakie piękno roztacza się w dolinie".
       

        Udało się! Aby podziwiać jeszcze rozleglejsze widoki proponuję przejechać krótki odcinek w lewo do punktu wysokościowego 456, 7 m.n.p.m. Przy dobrej pogodzie i dużym szczęściu, na horyzoncie (w kierunku zachodnim -przysiółek Rudawiec) można zobaczyć szczyty najwyższych gór Polski - Tatr. Po odpoczynku zawracamy i zasłużenie jedziemy „za darmo", prosto przed siebie, aż do skrzyżowania z drogą powiatową.
 

        W lewo droga prowadzi do Brzozowa. My skręcamy w prawo, aby po kilkunastometrowym podjeździe jeszcze raz obejrzeć panoramę Izdebek i przejechać malowniczo wijącymi się serpentynami, w dół do centrum miejscowości.
Było nieźle - nieprawda? U podnóża wzniesienia, na wysokości stadionu skręcamy w prawo. Po około 100 metrowym podjeździe znajdujemy się przy pałacu.
 

       Dwór: II polowy XIX wieku. Własność rodu Bukowskich, a potem Potockich. Dwór jest murowany, 2 cegły i otynkowany, eklektyczny, na rzucie kwadratu, frontem zwrócony ku pólnocnemu-zachodowi. Budynek jest piętrowy i podpiwniczony. Od frontu portyk wgłębny na parterze i loggia na piętrze. Dachy kryte dachówką, dwu i trójspadowe. Przez wiele lat paląc, wpisany na stale na listę zabytków województwa, ulegał zniszczeniu. Obecnie został gruntownie odnowiony i prezentuje się naprawdę okazale.

        Pałac otacza starodrzew - pozostałość po ogrodzie przypałacowym. Rosną tu głównie dęby, lipy, kasztanowce, z iglaków zachowały się świerki i sosna wejmutka.
        Jeszcze niedawno temu poniżej pałacu, obok potoku Magiera znajdowały się dwa stawy - dziś całkowicie zniszczone.
W kierunku południowo-zachodnim od dworu znajduje się spichlerz dworski -jedyna pozostałość po dawnych zabudowaniach gospodarczych. Obecnie, niestety w poważnej ruinie.

        Wracamy do drogi głównej. Kierujemy się w prawo, na skrzyżowaniu, za mostem na potoku Magiera skręcamy w lewo. Droga prowadzi w kierunku Magierowa.
        Około 200 m od skrzyżowania, po prawej stronie znajduje się Pomnik Nieznanego Żołnierza. Zatrzymajmy się na chwilę i oddajmy cześć wszystkim poległym za wolność naszej ojczyzny.

Przejeżdżamy około 100 metrów i znajdujemy się pod kościołem parafialnym.
 

        Kościół p.w. Zwiastowania NMP i św. św. Piotra i Pawia wybudowany na początku ubiegłego stulecia w stylu neogotyckim, konsekrowany w 1931 roku. W głównym, późnobarokowytn ołtarzu świątyni znajduje się malowany na desce obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowany na przełom XVVII/XVIII wieku. Ikona pochodzi z byłej izdehskiej cerkwi. W ołtarzach bocznych również późno-barokowych znajdują się XVII -wieczne obrazy pochodzące ze zburzonego kościoła Kapucynów na Górze św. Michała w Bliznem. W oknach oglądać możemy okazale witraże.
Przed kościołem znajduje się. pięknie wkomponowana w zbocze grota Matki Bożej.

        Po zwiedzeniu kościoła kierujemy się na cmentarz parafialny, stromą asfaltową drogą. Po przebyciu odcinka około 300 m znajdujemy się na cmentarnym wzgórzu - zachowajmy się godnie w tym świętym miejscu.
W kierunku południowym możemy podziwiać rozległą panoramę Izdebek. Na przeciwległym stoku malowniczo wiją się serpentyny - droga do Brzozowa.

        W centralnej części cmentarza znajduje się zabytkowa kaplica cmentarna. Obok kaplicy grób pulkownika napoleońskiego Jana Kazimierza Kamienieckiego herbu Pilawa, adiutanta księcia Józefa Poniatowskiego.
 

            Ze wzgórza cmentarnego zjeżdżamy tą samą drogą. Mijając kościół skręcamy w lewo. Na skrzyżowaniu przed mostem ponownie skręcamy w lewo i po przejechaniu około 100 m znów w lewo. Jedziemy w kierunku lasu Izdebnik. Po drodze, z prawej strony - kopiec Konstytucji 3-go Maja.
 

        Kopiec usypano w okresie międzywojennym. Co roku w dniu 3 maja z kościoła parafialnego w Izdebkach do kopca wyrusza uroczysta procesja, połączona z modlitwą za ojczyznę.
 

Jadąc dalej, wzdłuż stawów dojeżdżamy do miejsca wyjściowego, aby odpocząć „Pod Izdebnikiem".